Mam is inmiddels thuis en ik in Maleisië, maar we hebben een heerlijke tijd gehad in Indonesië. Het tweede deel van de reis, Bali. We hebben enorm genoten, het regenseizoen was in volle gang en er kwam een vulkaanuitbarsting op ons pad. Een onvergetelijke tijd op Bali dus. Dinsdag 21 november. Vanochtend waren we op de Bromovulkaan, daarna zijn we terug gereden naar onze slaapplek. Na deze enorm gave ochtend gingen we een lange dag reizen tegemoet. En het werd nog langer dan verwacht... Doordat we dus op twee andere mensen moesten wachten totdat zij ein-de-lijk hun ontbijt ophadden, bedacht de chauffeur dat het handig zou zijn om die tijd dan maar in te halen op een kronkelweg de berg af. Ik viel bijna direct in slaap, gelukkig, maar mam was wakker en vertelde later hoe achterlijk hij reed. In het dorp aangekomen stond er een grote bus te wachten. ‘Bali Bali’ hoorde ik terwijl ik nog half sliep. Mam zat voorin en ik helemaal achterin en ik sliep dus eerst stapte ik niet uit. Ik werd wat warrig wakker en omdat ik mam al buiten het busje zag staan ben ik er ook snel uit gekropen. We konden nog snel even onze backpacks pakken, maar moesten deze direct in de grote bus leggen en snel instappen. De eigenlijke planning was dat we een uur zouden moeten wachten in de stad op de bus, maar ze wilden ons per se in deze bus proppen. Geen wonder dat de rijstijl van onze chauffeur zo achterlijk was, anders had hij het nooit gered. Enigszins verward en ik nog een beetje slaperig, zaten we in een hele comfortabele stoel met lekker veel beenruimte. Ons nog even afvragend of we wel de juiste backpacks hebben gepakt, reden we weg om tot heel laat in de bus te zitten. Onderweg, op Java nog, zijn we ergens gestopt waar we even wat konden eten. Om 17.00 waren we bij de ferry aangekomen die ons naar Bali zou brengen en vanaf de haven in Bali zou het nog “slechts” 3,5 uur reizen zijn. Op verschillende reisblogs hadden we gelezen dat er genoeg ferry’s vertrokken per uur en dat er geen vaste dienstregeling is ... Helaas voor ons hebben we hier echt ontzettend lang moeten wachten tot we eindelijk op de ferry mochten. Pas rond half 8 konden we de ferry op... 2,5 uur hebben we gewacht. Gewoon gezeten in een bus die stilstond. We reden de ferry op en konden de bus uit en op het dek staan of binnen zitten. Deze overtocht zou ongeveer een halfuurtje duren, dus we zouden er zo zijn, maar ook hier was weer enige vertraging. Er lagen extreem veel boten voor de haven bij Bali en iedereen moest wachten totdat er ruimte was voor een nieuwe boot. We vaarden wat heen en weer langs de haven, lagen even stil, vaarden weer een stukje, lagen stil... Rond 22.00 uur konden we eindelijk aanmeren om vervolgens nog helemaal naar Denpasar te reizen. Vanaf daar zijn we met een taxi naar ons nieuwe guesthouse gebracht. Uiteraard hebben we te veel hiervoor betaald, want we zijn westerlingen én het was nacht, maar we wilden heel erg graag slapen. We waren zo ontzettend moe na bijna 24 uur wakker zijn en reizen. Even snel gefacetimed met thuis, maar toen heerlijk in slaap gevallen. Woensdag 22 november. Na een heerlijk nachtje werden we wakker op Bali en vandaag gingen we het dan voor het eerst in daglicht ontdekken. We hebben van de eigenaar van het hostel een scooter gehuurd en zijn gaan rijden richting het strand van Canggu, omdat daar een heel gaaf restaurantje zit (volgens onze research). We proberen het thuisfront te bereiken en snappen niet dat ze nog steeds niet wakker zijn... op Bali blijkt het tijdsverschil nog een uur langer te zijn, vandaar... Het tijdsverschil vind ik echt het vervelendste, omdat als ik wakker word thuis net ligt te slapen en ik dus pas ‘s middags wat contact kan hebben... Achja. Na heerlijk te hebben ontbeten in een kleurrijke tent aan zee met een hele fijne sfeer (old man’s) zijn we weer verder gaan scooteren. Heerlijk vinden we scooteren, zoveel vrijheid om te gaan waar je wilt. Echt heel fijn. We hebben gewoon rondgereden om mensen te kijken en de omgeving te bekijken en zijn naar de Tanah Lot gegaan, een tempel in het water. De Tanah Lot was op zich best mooi, maar super toeristisch (uiteraard) en een beetje overgewaardeerd. Desalniettemin vonden we het leuk om te zien en vonden we het leuk om te zien hoe 3 mannen door het water liepen om de tempel te bereiken, was een leuk gezicht. ‘s Avonds hebben we sushi gegeten! Ik had nog nooit sushi op en ben zeker geen fan van vlees en dus hadden we iets met kip besteld. Ik vond het onverwacht eigenlijk best wel heel erg lekker..!! Daarna terug gescooterd naar ons guesthouse, wat gechilled en weer lekker gaan slapen. Wat ons vooral opvalt aan Bali is hoeveel frisser het is dan op Java, vinden we toch wel veel fijner. Donderdag 23 november. Vandaag werden we weer wakker in het heerlijke Canggu. We stappen weer op de scooter richting “de straat” met restaurantjes om te ontbijten en vinden een Franse bakker waar je kan ontbijten, lunchen en dineren. We bestellen twee heerlijke dingen met een échte Franse baguette en delen het (zo fijn, ook voor m’n keuzegedrag... hoef ik niet uit te komen op 1 ding, maar lekker 2 dingen delen). Hierna besluiten we om naar Kuta te gaan rijden. Online hadden we wel al gelezen dat het daar erg druk en toeristisch zou zijn, maar het was écht toeristisch. Mam, pap en ik zijn hier geweest toen ik nog een klein Lotje was en mam herkent sommige delen helemaal niet meer terug... zeker de drukte niet. We willen richting het strand rijden, maar als we bijna bij een kruising zijn, moet mam uitwijken voor een auto waardoor ze met de zijkant van de voorkant van de scooter tegen het voetsteuntje van een geparkeerde scooter komt... een gat in de scooter en het voetsteuntje schaaft langs mijn scheenbeen, een goeie blauwe plek. We schrikken een beetje en vinden het erg zonde, maar zijn gerustgesteld als de man zegt dat áls onze guesthouse eigenaar het wil repareren het nog steeds maar 20€ is. Aangekomen bij het strand voel ik me een beetje duizelig, maar na wat water te hebben gehaald voel ik me weer prima. We bekijken scooter even rustig en rijden vervolgens door, maar stoppen al snel bij het Hardrock café. Leuk!! Het begint keihard te regenen. Echt ontzettend hard. We drinken wat en als de regen zo goed als gestopt is scooteren we een stukje verder naar een groot winkelcentrum. We kijken in wat winkels, zoeken naar teenslippers en schaffen uiteindelijk Havaianas aan. Oh vergeten te vertellen! Ergens tijdens de tocht van Yogyakarta naar ons guesthouse vlakbij de Bromo ben ik één van m’n slippers verloren, deze zitten namelijk aan de buitenkant van m’n tas. Omdat 1 niet zo praktisch is en ik ze heel veel gebruik hebben we dus nieuwe aangeschaft. Vervolgens vinden we het wel tijd om weer richting Canggu te gaan, want het is best een stuk rijden en we willen niet in het donker rijden. Terwijl we rijden wordt het wel donker en regent het ontzettend hard. Harder dan vanmiddag en het was niet heel erg fun. Nadat ik mam over een verschrikkelijke weg heb geleid voor in het donker (beide kanten stuk afgrond en een slecht wegdek en geen verlichting, komen we aan bij “de straat” van Canggu. Doordat we moe zijn en klaar met de dag, omdat we zo zijn natgeregend, hebben we echt geen zin ergens te gaan eten en dus kopen we wat lekkere dingen bij de supermarkt en rijden vervolgens door naar ons guesthouse. Álles, maar dan ook echt alles was doorweekt. Er kwam een plasje water uit onze schoenen, onze kleding was natter dan wanneer je met kleding in het water zou springen en ons geld hebben we te drogen gelegd samen met onze paspoorten en de inhoud van onze rugzakken. De dag was heus niet in het water gevallen, maar onze spullen wel, althans zo leek het. Vrijdag 24 november. Vandaag zijn we, zeker voor ons doen, vroeg vertrokken vanuit ons guesthouse. We zijn gewoon niet echt ochtendmensen, beide niet, dus dat versterkt elkaar. Eerst vertellen we aan de eigenaar dat de scooter kapot is, en we hoeven ons er echt geen zorgen over te maken... top!! We scooteren even naar “de straat” en gaan een zijweg in die leidt naar Echo Beach. Hier ontbijten we met een heel mooi uitzicht op zee. Er zijn ontzettend veel golven en de zee maakt echt een lawaai. Door de goede golven zijn hier ook veel surfers..!! Gezellige plek. Vervolgens scooteren we terug naar ons guesthouse om onze tassen uit de kamer te pakken en uit te checken. Door de eigenaar van het guesthouse werden we vervolgens naar Ubud gebracht (wel voor een prijsje uiteraard), waar we de laatste 4 dagen zouden blijven. Aangekomen bij ons nieuwe hotel/villa, was de entree een beetje tegenvallend. We moesten ook gewoon een beetje wennen aan hoe het er hier uitzag en hebben echt ontzettend lang getwijfeld over waar we zouden gaan slapen en zijn dan bang de verkeerde keuze te hebben gemaakt. Ik vond het uitzicht echt gaaf, super groen, maar het was een ander sfeertje dan waar we vandaan kwamen. Ach, gewoon even wennen. We huren gelijk weer een scooter, want het beviel ons echt zo goed in Canggu. De scooter die we nu krijgen is echter een stuk ouder dan onze eerste scooter (waar we ook wel echt een goede hadden), maar als we zien dat ook een spiegel losbungelt, besluiten we de scooter om te ruilen. In eerste instantie lukt dat niet, maar als we anders ons geld terug willen, gaat ze het even vragen. Met een wat nieuwere, maar vooral geen kapotte scooter rijden we richting het centrum. We kijken wat rond tot het keihard begint te regenen. Aangezien we niet heel veel zin hebben in weer helemaal nat worden, schuilen we eerst even, maar de regen wordt niet minder en dus gaan we ergens lekker wat eten. Heel relaxt. Als de regen wat minder wordt rond 18.00 uur lopen we terug richting de scooter en komen een man tegen. Hij promootte een dansvoorstelling en omdat wij dat eigenlijk nog graag wilden zien, besluiten we het gewoon te doen. Deze start pas om 19.30 uur, maar we gaan alvast zitten (vooraan) en ik loop nog even een rondje om een beetje rond te kijken. Het was echt heel erg leuk om te zien en genoten ervan. Het regende daarna nog steeds, maar wel al wat minder. We pakten de scooter en reden terug naar ons huisje met mij als navigatie... ging weer niet helemaal geweldig. We belandden namelijk op een super smal pad, amper verlicht met veel bochten en aan beide kanten een afgrondje de rijstvelden in... nog een klein stukje heel steil naar beneden en we waren weer op een normale weg. We komen veilig aan in onze kamer, chillen wat en gaan heerlijk slapen. Zaterdag 25 november. Als we wakker worden na heerlijk te hebben geslapen doet mam het gordijn open en hebben we een heel fijn uitzicht. Allemaal groen, met de zon die erdoorheen schijnt, echt heel mooi. Om iets na negen uur wordt ons ontbijt op het terras van onze kamer gebracht. Echt heerlijk...! We doen lekker rustig aan en vertrekken om 10.30 uur met onze scooter. Eerst brengen we onze was naar een wasserette, voor een fijn prijsje en zij zal het morgenmiddag weer afleveren bij ons huisje, top! We rijden richting de rijstvelden en hebben prachtige uitzichten. Per toeval komen we langs een dorpje wat de broedplaats is van een bepaalde vogelsoort, tof om te zien. Verschrikkelijk om te wonen, denk ik, met al die zooi van die vogels... We touren nog wat en rijden Ubud in en genieten d’r van. En het begint weer te regenen, maar nu trekken we onze regencape wél aan!! We lopen over en door een grote markt met enorm veel souveniertjes. We kijken wat en kopen eigenlijk niets, want we worden gek van het afdingen, niet echt ons ding. Als ze bij ieder ding beginnen met 100000 roepiah (ongeveer 7 euro) en je weet dat 1/3 al te veel is én je weet dat je als toerist al-tijd teveel betaalt, is het echt niet te doen. Plus, ik vind afdingen gewoon heel stom (omdat ik het dus niet kan). Als de mega regenbui is gestopt, rijden we richting het apenbos. Het is niet heel lang meer open dus besluiten er een andere dag heen te gaan. We rijden een stuk langs het apenbos en komen bij een andere (en oudere) ingang. Hier lopen allemaal aapjes buiten het park al rond, zo leuk om te zien...!! We scooteren weer terug naar ons huisje en facetimen met thuis, een prima avondje. Zondag 26 november. Omdat gisteren ons ontbijt wat later werd gebracht, hebben we het vandaag voor half 8 besteld. We lezen dat je op tijd weg moet eigenlijk, omdat het ‘s middags vaak gaat regenen, maar we zijn daar gewoon niet heel goed in. Vandaag wel en we vertrekken echt op tijd. We rijden eerst met de scooter naar de Tegenungan waterval. Heel wat kilometers touren en het is inderdaad een mooie waterval. Doordat het regenseizoen is, is het water wel bruinig, maar nog steeds tof! We klimmen naar boven en genieten van de uitzichten. Beneden aangekomen schommel ik op een hoge en grote schommel en daarna lopen we de (best grote) trap weer op naar de entree van de waterval. We drinken wat en eten delen springrolls in een restaurantje met uitzicht op de waterval. We zitten net en het begint weer hard te regenen, maar dit keer is het echt slechts een bui. We zien mensen die beneden bij de waterval staan en helemaal nat worden en zijn blij dat we net op tijd terug naar boven zijn gegaan. De lucht wordt weer lichter en als het droog is vertrekken we richting een tempel. Op de kaart ligt deze waterval onder Ubud en de tempel boven Ubud dus we hebben nog een stuk te gaan. Als we net weg zijn bij de waterval zien we opeens een super drukke weg met allemaal scooters en mannen die erheen lopen en teruglopen en we besluiten te gaan kijken, want waar mensen zijn, is vaak iets te zien of te beleven. Daar aangekomen moeten wij, uiteraard, als toerist entree betalen om hanengevechten te mogen zien! Zo ontzettend gek al die hanen. Er waren eigenlijk alleen maar mannen en wat vrouwen die eten kookten. Wat een gebeuren en zo vies. Er was een hele grote arena met in het midden gevechten. De gevechten zelf konden we niet zo goed zien, maar het gejoel eromheen maakten we wel mee. Rondom de arena waren ook plekken waar kaartgokkerijen zijn. Vreemd om te zien, tof om een keer mee te maken, maar echt vies en we gaan weg, want we hebben het zo wel gezien. Wanneer we op ongeveer tweederde deel zijn van de tour van de waterval naar de tempel begint het te regenen en te onweren en dus gaan we schuilen. Deze bui stopte echter maar niet. De onweer wel en het regende ook een stuk minder dus reden we door naar de tempel. We kwamen aan bij de Tirta Empul temple en ondanks de regen genoten we er natuurlijk wel heel erg van. In deze tempel is water en iedere Balinees moet/gaat er één keer per jaar heen om te baden en te offeren. Tof om te zien! We wilden nu wel erg graag voordat het donker werd terug in Ubud zijn en reden terug. Ondanks de natte en bochtige weg, reed mam top richting Ubud. Alleen op één stukje stapten we af. Het was een enorm steile helling met op het midden nog een scherpe bocht. Een hele aardige Balinees schoot ons te hulp en bracht onze scooter naar het rechte stuk in de bocht, voor de tweede steile helling. Zijn omaatje maakte echter handgebaren en zei iets waardoor de man onze scooter helemaal naar boven bracht. Super lief! We vervolgden onze tour en even later haalde de man met zijn omaatje achterop ons in, fun!! Terug in Ubud bij ons huisje douchen we even heerlijk en zien dat onze was is teruggebracht, zo fijn. ‘s Avonds eten we echt heerlijk bij een super leuk restaurant. Ik bestel verschillende sateetjes en mam allemaal verschillende Indonesische gerechtjes, een soort Indonesische tapas. Mijn sateetjes worden op een kleine barbecue geserveerd en er liggen brandende kooltjes in, echt leuk. Als we teruglopen naar onze scooter zitten er allemaal Balinezen op de straat van ons huisje. Er is een ceremonie bezig met een soort optocht. Er worden dingen gedragen en er wordt gebeden. We kijken even en pakken dan de scooter om om te rijden. Langs ons huisje zou deze optocht ook komen en dus wachten we daar. In de verte zien we allemaal mensen en na even wachten lopen ze langs. Tof om mee te maken! Weer in ons huisje gaan we even chillen en dit is m’n laatste avond als 17-jarige! Morgen jarig... 18! Maandag 27 november. Mijn verjaardag!!! Vandaag ben ik 18 geworden en dus “volwassen”. Vannacht om 24.00 uur Balinese tijd belden pap, Sterre en Noa en zongen voor me, zo lief en leuk! Toen ik wakker werd hingen er op het terras slingers met 18 erop, en mam had van die ballonnen, een 1 en een 8 in zilver. Ik werd verwend met kaarten van de oma’s (mét geld, bewaar ik voor als ik terugkom om bij een camera te leggen of iets anders leuks), van Ster een lieve brief, van Noa een leuk cadeautje en van m’n zusjes samen een “nekportemonnee”. Van pap en mam heb ik teveel gekregen om op te noemen. Tuurlijk moet ik ‘s morgens bij het lezen van kaarten en brieven even huilen, want het is toch wel erg gek om je verjaardag zo ver weg te vieren, maar vooral zonder pap en m’n zusjes en zonder een feestje. Máár we hadden echt een topdag. Én ik ben echt onwijs blij dat mam er is en we samen zo’n toffe dag kunnen hebben...!! Ondanks dat ik zover weg zit, heb ik zoveel mensen gehoord en dachten zoveel mensen aan me... echt super leuk! We hebben de hele dag gescooterd, zijn naar een plek geweest waar Luwak koffie wordt gemaakt, hebben het luwak beest gezien en hebben daar ook deze koffie geproefd (iel ik ben geen fan van koffie). We hebben wat superleuke dingen geshopt, heerlijk gegeten. Aan het einde van de middag zijn we naar het apenbos geweest. Echt super leuk. Je kan wel uren naar die apen kijken, vooral de kleintjes die een beetje spelen en een moeder die die kleintjes steeds terugtrekt. Echt veels te leuk. Kortom het was een goede verjaardag!!! Én het heeft de hele dag niet geregend. Beter kon niet. ‘s Avonds vallen we heerlijk in slaap. Dinsdag 28 november. We hebben natuurlijk het nieuws wel gehoord over de vulkaan en ook dat het vliegveld gesloten is (we hoorden het via familie en vrienden...!! Zoveel mensen dachten aan ons, lief!). We besloten echter dat we er niets aan konden veranderen en dat we ons er gisteren zeker geen druk om zouden maken. We zien het vandaag wel. We horen en lezen dat het vliegveld ook vandaag gesloten blijft, maar willen toch erg graag op het vliegveld kijken hoe we alles dan kunnen regelen. Mam zou vanmiddag pas vliegen dus is het vroeg zat als we om 14.00 uur hier vertrekken. Na nog een heerlijk ontbijt, pakken we onze tassen in en zetten die bij de receptie. We touren nog wat met de scooter en drinken nog wat in het centrum. Een man van ons huisje brengt ons naar het vliegveld (niet gratis natuurlijk) en wat is het druk daar bij de luchtvaartmaatschappij tafeltjes. We gaan in de rij staan bij Garuda om voor mam een andere vlucht te regelen. Terwijl we wachten lopen er drie Nederlanders langs die net hebben omgeboekt. Zij zeggen dat alles tot 2 december vol zit en dat zij naar Surabaya gaan met een taxi (een tocht van 15 (!) uur) om vanaf daar naar Jakarta te gaan en dan 2 december naar Nederland te vliegen. Wat een gedoe... Als we eindelijk aan de beurt zijn, is inderdaad de eerste mogelijkheid 2 december. We kijken naar vluchten vanaf Jakarta, via Singapore of Kuala Lumpur, maar vinden niets. We besluiten bijna die van 2 december dan maar te doen als hij een vlucht vindt. 30 november Denpasar naar Singapore, wel met een lange overstap, en dan naar Amsterdam. We hopen dat het vliegveld donderdag dan wel weer open is en boeken deze vlucht. We blijven hier dus in elk geval 2 nachten en boeken een kamer vlakbij het vliegveld. Door een taxi laten we ons daar afzetten en chillen wat. Het is inmiddels avond als we nog even een rondje lopen, maar we hebben niet echt ergens trek in. Terug op de kamer chillen we een beetje en gaan slapen. We zijn allebei super slecht in afscheid nemen en vandaag zou de dag zijn dat we weer doei moesten gaan zeggen. Daar leef je op de een of andere manier dan wel een beetje naartoe en als het dan uitgesteld wordt, voelt het erg rottig. Het voelt ook erg onrustig dat we niet weten of ik morgen wel vlieg... of mam donderdag vliegt... Woensdag 29 november. We zijn wat minder onrustig en gespannen nu mijn vlucht ook geannuleerd is, want dan blijf ik in elk geval bij mam tot haar vlucht gaat, ook als deze morgen geannuleerd wordt. Ik had een vliegticket van Denpasar naar Penang (Maleisië), maar hoef niet per se ergens heen en ook niet op een bepaalde dag ergens te zijn. Nadat we hebben ontbeten bij dit hotel, huren we (weer) een scooter. Eerst rijden we naar het vliegveld om te kijken wat er met mijn ticket kan gebeuren. Ik kan of omboeken of m’n geld terug gestort krijgen en ik kies voor het laatste. We wachten een poos bij de balie en krijgen slechts een blaadje mee... die geld teruggave moet je online regelen. We moeten uiteraard wat vluchtgegevens noteren en als ik vraag naar de datum van m’n vlucht, zegt mam “28 november”. Mam, de 28e???? Uhhh ja... Wat blijkt, mijn vlucht was gisteren al! We hebben gewoon de verkeerde datum geboekt! Ik had gisterenmiddag moeten zijn vertrokken. Gelukkig dat het vliegveld dicht was en dus mijn vlucht ook geannuleerd was, maar wel een beetje dom, haha! Wat een geluk dat alles zo liep. Terwijl we bezig zijn met het invoeren van de gegevens voor die teruggave, bedenkt mam zich opeens dat ze geen sleutel heeft... We zijn de sleutel van de scooter vergeten uit de scooter te halen! We ronden snel het formulier af en lopen een stuk naar onze scooter. Gelukkig! De sleutel zit in de scooter én de scooter staat er nog. We scooteren richting Kuta, waar we van de week dus ook al waren geweest... gek hoor om ergens terug te komen als je denkt dat je daar, in elk geval voorlopig, niet meer terugkomt. We drinken en eten wat op een terras en genoten echt van deze bonustijd. Het regende af en toe, maar dat waren echt maar kleine buitjes. Op het terras lezen we dat het vliegveld weer opengaat en later gaan we even op het strand kijken... we zagen twee vliegtuigen opstijgen... morgen zal mam dan waarschijnlijk echt vertrekken. Van mij had die vulkaan nog veel meer mogen uitbarsten, want dan kon ik nog wat langer van mam genieten, maar het is ook goed zo. Afscheid blijft super rot, we worden er niet beter in en deze bonus dagen zijn echt al top. Donderdag 30 november. Na het ontbijt pakken we mam d’r spullen en laten we mijn spullen achter. Wat was dat een gek moment en wat gaat het, hopelijk slechts even, rot zijn om terug te komen, alleen. Ik heb buikpijn van de spanning en hoopte stiekem heel even dat de vulkaan nog even roet in het eten gooit en dat mam niet weg kan vliegen (haha, roet, as bedoel ik). Maar zoals ik al zei, goed is goed. Ik heb deze extra tijd al gehad en alles is precies gelopen zoals het moest lopen. Met m’n verkeerd geboekte vliegticket, het extra samenzijn... Op het vliegveld mag alleen mam door de eerste beveiliging om d’r tas in te checken, maar ze kan daarna weer terug gelukkig. We drinken nog wat en eten heerlijke springrolls. We eten nog een ijsje en dan is het echt tijd om naar de douane en de gate te gaan voor mam, want het is super druk en nu stellen we het afscheid alleen maar uit. We huilen wat af, knuffelen en huilen nog meer. Ugh wat vind ik dit rot. En mam ook. Het is gewoon ontzettend lang. Tuurlijk heb ik hier zelf voor gekozen, maar na zo’n gave tijd met je moeder is het niet alleen het missen. Hoe ga ik het weer alleen doen en straks vind ik het niet meer leuk. Vanalles gaat door m’n hoofd en het is gewoon super super super rot om doei te moeten zeggen. Nog wat overstuur loopt mam door de beveiliging heen en ik naar de uitgang, nog 2 keer even kijken dan gewoon doorlopen.
Wat was het gaaf met mam, een onvergetelijke tijd en ik had het niet willen missen, maar miste alles van thuis en van Nederland toch wel even toen ik terugging naar het hotel. Dat en de eerste dagen Maleisië in een volgend blog. Liefs Lotte
8 Comments
Kathleen
5/12/2017 09:13:58 am
Super mooi verhaal weer,als ik het lees is het net of ik zelf op die scooter zit en alles beleef,ik hoop dat jeje draai weer gaat vinden zonder moeders maar dat gaat je vast lukken👍
Reply
Julian
5/12/2017 11:05:48 am
Interessant stuk weer en wat klinkt het allemaal superleuk! En heel veel mooie en waardevolle foto's!! Heel veel plezier daar!! Groetjes!!!! :)
Reply
Mams
5/12/2017 12:11:01 pm
Schatje... super mooi geschreven!! En wat was het gaaf💕 ... love you stoere 18 jarige😘
Reply
Jana
5/12/2017 12:39:39 pm
De bandana ziet meer van de wereld dan ik!
Reply
Paps
5/12/2017 01:02:31 pm
Lieve Lot, Mooi weer deze blog, heel gaaf! Liefs Paps xxx
Reply
Ingeborg
5/12/2017 03:50:18 pm
Lieve Lotte, wat een belevenissen samen met je moeder!! Heel bijzonder en leuk om te lezen! En ja, afscheid nemen is heel lastig!!!....maar dat getuigd wel van hetern goede band!!! Dus alleen maar goed!... En jij begint weer aan een nieuw hoofdstuk! Geniet ervan!! Liefs, Ingeborg
Reply
Oma.Roelie.
5/12/2017 08:12:20 pm
Wat was het weer mooi om jullie belevenissen te lezen en de mooie foto's te zien . Ja en zo kwam ook aan die periode weer een eind. Maar je kan op een mooie tijd met mams terug kijken. En ik ben er van overtuigd dat je het alleen ook wel weer red . Je weet wat je wilt . Ik wens je heel veel plezier. Dikke knuffel .
Reply
Karin
6/12/2017 09:43:49 pm
Heb weer genoten van jullie avonturen!! Snap dat het ff lastig is weer alleen...inmiddels ben je alweer een tijdje verder aan het reizen....ik kijk uit naar je volgende blog😚
Reply
Leave a Reply. |
Archief
April 2018
ONderwerp
All
Ik!Ik ben Lotte. Een levensgenieter en net geslaagde gymnasiast die houdt van schrijven en foto's maken en nu hard aan het werken is voor haar tussenjaar (waarover je hier alles leest!). |