Hey!! Het is weer maandag, wat betekent dat de eerste week hier op het schip voorbij is! Het vloog voorbij, maar tegelijkertijd voelt het al langer dan ruim een week geleden dat ik in het vliegtuig stapte naar Papoea Nieuw Guinea. Afgelopen week was ontzettend gaaf, maar ook heftig. Het was intens en ik maakte belevenissen mee die uniek zijn. Ik vind het echt zo gaaf dat ik deze kans heb (gekregen)...! Op zondag kregen we te horen in welke teams we zouden zitten… De eerste week ben ik deel van het optometrie team en de tweede week help ik in de keuken. Iedereen van ons DTS team die geen medische achtergrond heeft, is een week in de keuken of huishouding en de andere week in een bepaalde kliniek. Er zijn verschillende klinieken. Op het schip is er een tandartspraktijk, die zich bevindt op het onderste dek van het schip. Het schip heeft drie verdiepingen en dan een dak. Op de andere verdiepingen is de eetzaal, slaapkamers en een soort woonkamer. Ook is er een lab op de onderste verdieping. Vanuit de villages worden er samples meegenomen van mensen die verdacht worden van tuberculose en in het lab wordt er onderzocht of ze inderdaad tuberculose hebben. Wanneer dat zo is kunnen we dat vertellen binnen 24 uur en zij kunnen vervolgens beginnen met de medicatie! De andere klinieken zijn niet op het schip, maar die zetten we de dag zelf neer in een village.
Iedere dag gaan we naar drie verschillende plekken en er zijn drie verschillende PHC-teams (Primary Health Care teams). In die teams zitten dokters, verpleegkundigen, verloskundigen en verpleegkundigen die immunisaties geven. Wanneer er een A-post (ik geloof een soort huisartsenpraktijk) is in een dorp, wordt de PHC kliniek daar opgezet, wanneer dat er niet is wordt er gewoon gezocht naar een plek die gunstig gelegen is, groot genoeg en praktisch gelegen zodat de verschillende functies binnen PHC duidelijk onderscheiden zijn. Door het PHC-team worden verschillende immunisaties gegeven. De baby prikken, maar ook de prik als je naar school gaat (ongeveer 4 jaar dus) en de prik als je in groep 6 zit (geloof ik). Er wordt door de verloskundigen gekeken naar de zwangere vrouwen in het dorp, door de dokter naar de extreem zieken en de verpleegkundigen doen triage en helpen de dokter verzorgen van de patiënt. Een ander team is dus het optometrie team, dat is 1 team. In dat team zit een optometrist (en wanneer er naar hele drukke plaatsen wordt gegaan, meerdere optometristen). Die bekijkt de ogen voor ver weg kijken (ik kan even niet op het juiste woord komen..). Dan is er een station waar alle mensen worden geregistreerd met de iPads waarop een soort van elektronisch patiënten dossier staat. We zetten alle nieuwe mensen erin met hun naam, een foto, leeftijd, het dorp waarin ze wonen en waarvoor ze hier zijn. Grappig feitje: ze weten soms niet hun leeftijd dus dan vragen we hoe vaak ze kerst hebben gevierd. Het station waar ze daarna naar toe gaan is VA (visual acuity, letterlijke vertaling gezichtsscherpte). Bij dat station testen wij eerst de ogen voor ver weg zicht, voordat we de personen doorsturen naar de optometrist. Dit station is met posters waarop E’s staan afgebeeld, maar die wijzen verschillende richtingen op en dan aanwijzen welke kant het op wijst. Het moeilijke hieraan is uitleggen dat we eerst het ene oog testen en dat ze iets voor hun andere oog moeten houden en dat ze moeten wijzen naar een bepaalde kant, de kant waar de benen van de E heen wijzen, door de taalbarrière. Een ander station is het leesstation. Wanneer de letters niet duidelijk zijn proberen we verschillende sterktes op hun ogen en geven een leesbril wanneer nodig. Het laatste station is zonnebrillen uitdelen aan bepaalde mensen die wat hebben aan hun ogen en het zoeken van de voorgeschreven brillen door de optometrist. We nemen 4 dozen mee met voorgeschreven brillen en dan maar hopen dat we precies hebben wat zij nodig hebben! Een andere kliniek die wordt uitgezet, is community engagement. Hiervan zijn twee teams. Community engagement is vooral educatie en contact hebben met de mensen in het dorp. Dit team deelt zeep uit, tandenborstels en tandpasta, zingt liedjes… Het zeep wordt uitgedeeld om vervolgens uit te leggen waarom ze zich moeten wassen en hoe ze zich het beste wassen. Ook zijn er scholingen over waarom en hoe je handen wassen, hoe je tanden te poetsen, hoe om te gaan met zieken in het dorp, zodat niet iedereen ziek wordt, hoe met open wondjes om te gaan zodat het niet/minder snel ontsteekt… Wat heb ik deze week gedaan. Op maandagochtend gingen we naar het eerste dorp van de week: Bimaramio, op dinsdag gingen we naar Bina. Daarna op woensdag naar Bamio, op donderdag naar Torobina en Aniadai en op vrijdagochtend naar Bungini. De eerste locatie van het schip was Sogere, in de rivier bij Sogere hadden we het anker uitgegooid. Vanuit daar zijn we dus met die kleinere bootjes naar Bimaramio gegaan en andere teams naar andere dorpen in de omgeving. In de avond zijn we verder gaan varen de Baru River door, naar Oropai. Op dinsdagavond hadden we een verplaatsing naar Upati, waar we een paar dagen zijn gebleven. Op donderdag zouden we eigenlijk enkel naar Torobina gaan, maar daar was het niet zo heel erg druk en er was een oud koppel die de hele dag op de optometrist had gewacht, omdat ze een jaar geleden een operatie hadden gehad op het schip door een oogarts aan staar! Dit keer was de oogarts er niet maar de optometrist kon wel een check up doen. Heel tof dus dat we de kans hadden om ook nog naar dat dorp te gaan, terwijl het niet de bedoeling was in eerste instantie! Op vrijdag hadden we slechts een halve dag, maar het was een leuk dorp. We werden verwelkomt met gitaarspel een een Hosanna lied. Ook hadden ze boomstammen neergelegd in de modder tot aan de rivier zodat wij niet, nu het laagtij was, door de modder hoefden te lopen en ze hadden zelfs een handleuning gemaakt. Aangekomen op land was er een boog waar we onderdoor liepen, gemaakt van wat takken… Erg welkom waren we dus! Eerder in de week hebben we van verschillende dorpen soms kokosnoten gekregen die ze openden voor ons en wij dan lekker konden drinken & eten. Een andere dag was er ook erg veel modder, en toen moesten we wel erdoorheen lopen… MODDER TOT AAN MIJN knieën... Vrijdag rond de lunch zijn we door gaan varen naar Daru Island, de hoofdstad van Western Province. Dit duurde tot 2 uur ‘s nachts en we gingen over open zee, dus dat was niet geweldig. Heb het overleefd, maar niet mijn favoriete ding wanneer we op het dak (de bovenste verdieping dus, beweegt natuurlijk het meest ugh) een nieuwe Papoea Nieuw Guineaanse dans leren… Heus leuk om te leren hoor (echt!), maar laten we zeggen dat het een ervaring en een avontuur was om dat te leren op een enorm bewegend schip. Niet omvallen was prioriteit 1. We hadden in elk geval fun. Op zaterdag kregen we de kans om aan land te gaan in de middag, nadat ik in de ochtend een oriëntatie had gehad voor de keuken. In de middag ging ik dus naar Daru Island. Ik vond het fijn om weer even op land te zijn, na een poos te hebben gevaren en er was een supermarkt, maar toch gek om te zien. Zo’n arm land en dan zulke hoge prijzen… De eigenaren van de winkel waren niet Papoea Nieuw Guinea mensen, is gek om te zien en niet echt makkelijk voor de mensen die daar wonen. Op het stukje strand/ het einde van de zee lag enorm veel afval, mensen leven in bootjes onder een zeil dat dienst doet als dak… Breekt je hart toch wel even van hoor en daardoor waardeer je ALLES wat je hebt meer, maar op dat moment voelde ik me een beetje misplaatst. We waren met een groep, met allemaal westerse mensen en werden natuurlijk aangekeken. Oneerlijk soms hoor de wereld. Na op de markt te hebben gekeken, niet zo groot hoor, wat stalletjes aan de zijkanten van de weg, vaak een zeil waar wat fruit of groente lag…, zijn we teruggelopen naar de pier waar we opgepikt zouden worden om terug naar het schip te gaan. Zondag, gisteren dus, zijn we naar de kerk gegaan. Het was een toffe ervaring, maar wel intens! De pastor schreeuwde net niet…. De worship was wel heel tof, wat een goede stemmen hebben ze hier, oef. Gaaf om dit mee te kunnen maken! Aangezien wij bezoekers waren en ook iets wilden geven, zongen we een engels worship lied (zijn zongen in PNG Engels) en iedereen vond het erg leuk! Het kerkje was niet zo groot, maar wel in een gebouw van steen in plaats van hout en bamboe. Mijn vrije tijd vul ik met kletsen met mensen van DTS, maar ook met wat andere mensen die hier op het schip rondlopen. Onder andere Tancia. Ik ontmoette haar in een dorp, ze is vierdejaars geneeskundestudent en komt uit Duitsland. Ik liep een rondje door het dorp om wat foto’s te maken en liep ook door PHC en ze vroeg of ik een fotootje kon maken met haar camera. Ze heeft een erg gave camera, doet in Duitsland ook wat freelance jobs daarmee en ik mocht die camera wat uurtjes lenen om te proberen… Echt gave foto’s geworden!! Ik doe spelletjes, klets nog meer, luister naar gitaarspel of zing mee.... Dat was het wel voor vandaag, ik hoop aan het einde van deze week nog een teken van leven te sturen, maar daarna ben ik twee weken lang helemaal uit de lucht. Het gaat goed met me en ik hoop met jullie allemaal ook. Ik moet toegeven, af en toe mis ik Nederland en familie en vrienden wel hoor, maar ik geniet enorm!!! Liefs van Lotte
16 Comments
Claudia en Brian
26/3/2018 11:34:23 pm
Gaaaf lot! Heel veel plezier en succes daar! 💋💋
Reply
Marielle
26/3/2018 11:36:46 pm
Wow wat een belevenissen weer! Geniet er maar van. Xxx
Reply
Roelie Schaap
26/3/2018 11:53:35 pm
Wat een belevenissen allemaal..ik vind het geweldig dat je zoveel ervaring op doet .Wat zul jij je een rijk mens voelen. Het is natuurlijk fijn dat je op deze wijze een helpende hand kan bieden. Ik denk veel aan je en ben blij dat het goed met je gaat . Ik wens je nog een zegerijke tijd toe . Dikke knuffel . Hier is alles goed.
Reply
Eduard
27/3/2018 12:12:07 am
Mooi werk doen jullie daar in PNG.
Reply
Lotte
27/3/2018 08:24:30 am
Het is zeker gaaf! Nee ik heb niets gezien... Ik las dat ze hulp bieden/boden na de aardbeving(en), maar dat is in een andere provincie geloof ik. Wij zitten in de Western Province... Ik ga zeker genieten, liefs!!
Reply
Mams
27/3/2018 07:56:06 am
Lieve schat, wat een enorme gave belevenissen, geweldig dat neemt niemand je meer af!! Enjoy..... We missen jou ook, maar genieten met je mee en zijn super trots op je hoe je alles doet....😍😘😘
Reply
Noa
27/3/2018 07:58:42 am
Lieve lot, super gaaf en heel leuk wat je allemaal doet! Ik mis je wel, zou willen dat je gauw weer kwam😅😍😘
Reply
Erwin
27/3/2018 09:48:32 am
Ha Lotte,
Reply
Ouwe oma
27/3/2018 02:14:23 pm
Lieve lot, ik vind het erg lief dat je schrijft dat je aan ons denkt en zo denk ik ook aan jou!! Ik hoop dat je gezond weer terug komt. Een hele dikke kus van ouwe oma😘
Reply
Peter Rutjes
27/3/2018 03:22:11 pm
Nou lekker aanmodderen daar😂!
Reply
Jacky
27/3/2018 03:22:59 pm
Lotte wat een super reis is het toch en nu dit heerlijk genieten en zo speciaal!!
Reply
Laura Bouman
27/3/2018 05:54:38 pm
Oh wat maak jij super dingen mee en fijn dat ik op deze manier een stukje mee mag kijken/ lezen. Geniet verder en wees tot Zegen.
Reply
Annet
27/3/2018 06:26:38 pm
Ik kijk weer uit naar je volgende verhalen.
Reply
oma v.d. Spek
27/3/2018 07:50:55 pm
Lieve Lotte, wat maak jij veel mee. Het duizeld mij soms. Wat moet het dan niet voor jou zijn.
Reply
Marise
27/3/2018 08:31:35 pm
En al deze ervaringen neemt niemand je meer af! Geweldig Lotte, blijf genieten!😘
Reply
Kathleen
1/4/2018 08:57:46 am
Wat maak jij leuke dingen mee,knap van je hoe je het doet,leuk ook om te lezen wat je allemaal doet daar,geniet maar lekker verder.😉
Reply
Leave a Reply. |
Archief
April 2018
ONderwerp
All
Ik!Ik ben Lotte. Een levensgenieter en net geslaagde gymnasiast die houdt van schrijven en foto's maken en nu hard aan het werken is voor haar tussenjaar (waarover je hier alles leest!). |