Na vijf weken in Papoea Nieuw Guinea te zijn geweest ben ik weer terug in Australië. De tweede outreach is voorbij gevlogen en we hebben onwijs gave dingen gedaan, verhalen gehoord die pijn doen, leesbrillen uit mogen delen, genoten van een prachtige natuur, gezwommen en gedoucht in een rivier… zo kan ik nog wel eventjes doorgaan. Zoals ik al zei waren we vijf weken in Papoea Nieuw Guinea (PNG). Met alle DTS teams die op outreach gingen in PNG, zijn we naar Port Moresby (POM) gevlogen. Daar hebben we afscheid genomen van elkaar en elk team is z'n eigen richting opgegaan. De eerste week waren we ongeveer een halfuur vanuit het centrum van POM, het heet daar Gareka, een soort voorstad van POM. We zijn bij een organisatie die City Mission heet. Er zijn hier enkel jongens/ mannen die 16 tot 30 jaar oud zijn. Door verschillende omstandigheden en gebeurtenissen hebben ze weinig educatie en weinig idee wat ze kunnen doen in hun leven. Hier hebben ze een traject van verschillende fases waarin ze basisdingen van leven en jezelf verzorgen leren. Daarnaast is er een kerk die in de avonden programma’s organiseert zoals een worship avond, een small group avond, etc. De eerste fase is in de tuin. Ze verzorgen alle groente- en fruittuinen die op het terrein zijn. Zaaien, water geven, oogsten. Al dit eten wordt gebruikt in de keuken, wat de tweede fase is. Leren koken en koken voor alle jongens hier (150 ongeveer). Ook in de tweede fase doen een deel van de jongens onderhoud aan de boerderij, zoals het gras maaien en het verzorgen van alle dieren op de boerderij. Kippen, geiten, varkens, ganzen. Wat ook nog in deze fase is, is kippen doden om te eten De derde fase is “workshop”, elektrische training, carpentry. De vierde fase is outreach, waarin ze naar het centrum van POM gaan om in bijvoorbeeld een kantoor te helpen en vele andere dingen. Wij worden verdeeld over de eerste drie fasen. Ik ben samen met drie andere meiden (Savannah, Bernice en Emma-Grace) in fase één, werken in de tuin. Het was een onwijs leuke week waarin we achtergrondverhalen van de jongens daar hebben mogen horen, mogen helpen met onkruid wieden in het veld, plantjes watergeven, grond maken door middel van het fijner malen van steentjes… In de avonden waren we bij de kerkprogramma's, waarin we uiteraard ook een rol hadden, wat liedjes zingen, een dans doen, vanalles. De laatste avond, de vrijdagavond was een soort van talentenjacht. Zowel wij als de Papoea mensen hadden acts en het was echt onwijs grappig om te zien. Zij én wij genoten hiervan. Op zondag vertrekken we naar Kupiano, ongeveer vijf uur ten oosten van POM. De rit was echt onwijs mooi! Kupiano is een soort village, maar ze noemen het een station omdat er scholen van de overheid staan en er verschillende “overheid mensen” wonen. Kupiano is niet heel klein en ze hebben diverse scholen, preschool, primary school en secondary school. Ook hebben ze een kliniek, verschillende kerken en verschillende kleine winkeltjes allen eigendom van Chinese mensen. Wij verblijven hier twee weken. We hebben verschillende dingen gedaan, vergelijkbaar als wat we de eerste outreach deden in een village. We deden huisbezoeken, we verzorgden kerkdiensten, jeugdgroepen, een openair service bij de markt, we deden een optometrie kliniek, we gingen naar de scholen, we gingen naar een kleinere village twintig minuutjes met de jeep van Kupiano: Guavaone. We doen ook daar verschillende schoolprogramma’s, doen mee met een vrouwengroep. Vanalles dus. Het was een gave tijd en we hebben veel verschillende dingen mogen doen. We zouden vertrekken naar onze volgende locatie op vrijdagochtend, maar één van de twee jeeps die we daarvoor nodig zouden hebben ging donderdag kapot. We blijven twee nachtjes langer, want het lukt om vervoer te regelen voor de zondagmiddag 12 uur. Om iets na twaalven op zondag rijden we in een PMV (de soort hoge truck/vrachtwagen/busje) richting Moroguina, twee uurtjes verder naar het oosten. De weg richting deze village was verschrikkelijk. Opgedroogde modder met ontelbaar veel hobbels, maar een onwijs gaaf uitzicht want we gaan door de rand van de jungle. In Moreguina aangekomen doen ze een dans voor ons als welkom en ze hadden eten voor ons gemaakt! Deze week doen we bijna iedere dag twee schoolprogramma's, op woensdag aan het einde van de middag doen we een openluchtdienst en verder doen we huisbezoeken, een jeugdavond. Tijdens een van de huisbezoeken raak ik in gesprek met een man die vertelt dat het hout dat verderop ligt op een bepaald terrein illegaal verscheept wordt naar Maleisië!!! Ik weet dat dit soort dingen gebeuren en dat de overheid ogen dichthoudt, maar om het zelf te zien is toch even anders, heftig hoor…! Het jeugdprogramma doen we op donderdagavond. Alle jeugd komt en we maken een kampvuur, maken brooddeeg wat we om een stik heen wikkelen en boven het vuur houden om broodjes te maken. Boven onze hoofden zijn alle sterren super helder aan de lucht, onwijs gaaf! Op een gegeven moment begint het keihard te regenen, maar het verpestte niet de sfeer, het was eigenlijk best gezellig en alle papoea’ers bleven gewoon! De volgende ochtend zouden we rond acht uur vertrekken, terug naar POM naar onze laatste locatie. Om precies te zijn Gareka. We stonden vroeg genoeg op en na alle klamboes op te hebben geruimd en alle tassen te hebben gevuld, aten we ons ontbijt. We waren een halfuur eerder klaar en kregen het bericht dat onze PMV waarmee we terug zouden rijden, kapot was gegaan! Heel naar en het is natuurlijk lastig om een PMV en chauffeur te vinden zo last minute. Rond twaalf uur kunnen we dan eindelijk weg, was best snel in dit land en op een vrijdag, want dan zijn de meeste PMV’s en andere voertuigen al in POM, omdat dat goed geld verdient in het weekend. De weg terug was onwijs mooi, een beetje lang misschien voor sommigen, maar ik genoot er enorm van. Onze laatste tien dagen zouden we spenderen in Gareka (dezelfde omgeving als de eerste week, maar een andere organisatie). We waren bij een organisatie met de naam iCare4you. Op dit moment zijn ze in de ontwikkelingsfase, maar het gaat een terrein worden voor HIV/AIDS moeders en hun kinderen. Om hen op te vangen en hun leven op de rit te krijgen, aangezien heel veel moeders waarvan het kind HIV positief is, het kind afstaan omdat ze het niet meer willen… Er is/was geen support voor zulke vrouwen in POM en dus richtte een getrouwd stel dit op, dat was hun visie. De vrouwen en kinderen waren er dus nog niet, want het is de ontwikkelingsfase. Wij hielpen met het bouwen van een huis en alles wat daarbij komt kijken, het graven van tranchés (is dat Nederlands? Van die langwerpige gaten in de grond voor riolering). Daarnaast deden we ook weer kerk- en jeugdprogramma's in de kerk waar we sliepen (twee minuten lopen van de bouwplaats van dat huis). Dit was (heel toevallig) een kerk van de Nazarener! Was echt tof. De laatste avond dat we hier waren had de pastor een heerlijk diner gemaakt en daarna deden we verschillende spelletjes met de jeugd. Aan het einde van de avond speelden en zongen ze een lied voor ons én wasten ze onze voeten, want 'deze voeten hebben PNG gediend’.
Het was onwijs gaaf en het is jammer dat het voorbij is… wel zie ik ook heel erg uit naar de volgende twee maanden met enorm leuke dingen in het vooruitzicht (Great Barrier Reef, Bali, Vietnam). Maar ook: het weerzien van familie en vrienden en Nederland…!! Blessed to be a blessing zullen we maar zeggen.
9 Comments
Peter R
16/6/2018 01:39:16 pm
En het gaat maar door!!! Nog even en dan zie je je de familie weer. Zal wel weer heerlijk zijn om eens ff lekker een Hug te krijgen van je allerliefsten ! Veel succes en enjoy!!!
Reply
Mams
16/6/2018 02:13:04 pm
Lieve schat, wat een gave belevenissen weer... en een prachtige foto’s!! Al 8 maanden ben je onderweg... en wat heb je veel gezien en gedaan... vooral nog heel erg genieten de komende maand en dan... familytime... 🎉🎉... we hebben zoveel te vieren en voor te danken...ik zie uit naar Vietnam 😘
Reply
Willemijn
16/6/2018 02:51:55 pm
Lotje! Wat reislustig, energiek en vol compassie sta je in het leven! Heerlijk om je avonturen vanuit Nederland mee te krijgen :)
Reply
Helga
16/6/2018 10:02:33 pm
Hee ondernemend nichtje.......... wat een ervaringen weer en het lijkt dat jet het allemaal met gemak doet daar. Geweldig om te lezen je verhalen. en nogmaals wat een mooie foto's. Ze geven een goed beeld van de leefomgeving daar. dikke kus en ga lekker genieten van de komende 2 maanden! de Lexies.
Reply
Roelie Schaap
17/6/2018 12:36:01 am
Lieve Lotte. Wat heb je het weer mooi verteld wat je allemaal gedaan hebt. En her is nogal wat. Ik heb er enorm van genoten. Het is geweldig al díe belevenissen en dat je zoveel voor díe mensen kan betekenen. Het zal ook wel weer wennen zijn dat je weer alleen op pad gaat na deze intense belevenissen met de groep . De foto's waren prachtig. Geniet verder nog van alles wat je tegen komt. Tot over een poosje. Ik zal ook blij zijn als ik je weer zie en kan knuffelen. Nog veel plezier . Dag lieverd.
Reply
Sandra
17/6/2018 09:37:01 pm
Ha meisje, leuk om alles weer te lezen wat jij allemaal beleeft. Moeilijk om er een echte voorstelling van te maken. En wat een mooie foto's weer. Geniet nog met volle teugen. Liefs Sandra
Reply
oma v.d. Spek
19/6/2018 12:30:57 am
Lieve Lotte, het is inderdaad een tijdje geleden dat we een blog hebben gehad, maar je hebt ook zo onwijs hard gewerkt.
Reply
Mia van der spellen Lotte
19/6/2018 11:28:55 am
Lieve Lotte, wat een mooie verhalen en foto,
Reply
Fred
24/6/2018 11:59:43 am
Echt gaaf dat je je steentje heb kunnen bij dragen om deze mensen te helpen om weer een stukje verder te komen
Reply
Leave a Reply. |
Archief
April 2018
ONderwerp
All
Ik!Ik ben Lotte. Een levensgenieter en net geslaagde gymnasiast die houdt van schrijven en foto's maken en nu hard aan het werken is voor haar tussenjaar (waarover je hier alles leest!). |