Met mam door Indonesië!! We hebben gisteren afscheid moeten nemen wat echt super rot is, maar wat een gave weken hebben we gehad... Door de dingen die we hebben gezien, maar vooral, omdat ik samen met mam reisde!! Echt genieten. Dit is het eerste stuk: Java. Zondag 12 november. Vandaag verliet ik Singapore. Na een snel ontbijt verliet ik het hostel en vertrok ik met de metro naar het vliegveld. Daar aangekomen even m’n toeristenpas inleveren, omdat ik dan m’n 10 dollar borg terug krijg voor dat pasje en ik met dat geld een drankje en hapje voor in het vliegtuig kan kopen. M’n backpack check ik zelf in met een of ander apparaat waar geen mensen meer nodig zijn en door de douane ga ik door middel van het zelf scannen van m’n vingerafdruk... geen mens tegengekomen dus...! De hele reis naar Jakarta slaap ik en dat bevalt me wel eigenlijk, super relaxt en de tijd gaat er (voor m’n gevoel uiteraard) sneller door. Aangekomen op Jakarta app ik het gezin en mam appt terug dat ze ook geland is! Yes yes yes! Door de douane en naar de bagagebanden, maar daar is niet de bagageband van mam d’r vlucht. Pap kan onze mobiels traceren en ziet dat mam bij een andere terminal zit. Aangezien het WiFi netwerk het heel slecht doet, app ik mam dat ze daar kan blijven en dat ik een shuttlebus die kant op neem. Aangekomen bij de terminal van mam proberen we wat contact te hebben, maar het WiFi netwerk is echt nog slechter hier. Het is een heel groot gebouw en je kan niet zomaar overal naar binnen. Ik loop rond het hele gebouw en vraag het aan wat mensen die allen een andere kant op wijzen. Één man vraagt of het een intercontinentale vlucht is of niet en wijst me (eindelijk) de goede kant op. Ik loop naar binnen en zie mam nog niet. Er staat wat beveiliging tussen, maar aan de andere kant staan wat banken en daar zit mam!!!! Met een backpack en een dagrugzak. Ik moest bijna huilen, maar weet niet precies waarom. Het is gewoon heel fijn om weer met mam te zijn, iemand die je door en door kent en enorm veel van je houdt. Na een knuffel gaan we buiten zitten, drinken en eten wat en lopen dan richting de bus die naar het centrum van Jakarta gaat. Aangekomen bij het treinstation in het centrum, beslissen we te gaan lopen naar ons hotelletje. Mijn navigatievaardigheden waren de afgelopen weken echt prima, maar nu heb ik mam en mij een kwartier (minstens) om laten lopen. Eerst gaan we even chillen op onze kamer en ‘s avonds eten we wat bij een restaurantje. Een straat tentje durf ik niet zo goed... Ondanks het feit dat we elkaar al zo’n poos niet hebben gezien en we echt heel veel te kletsen hebben, voelt het al heel snel weer normaal. Hoe dat komt, geen idee. Misschien doordat het een zó vertrouwd iemand is, misschien doordat we veelvuldig gebruik maken van FaceTime. Ik geniet enorm van vooral het samen zijn, Jakarta is vooral een vieze en grote stad, waar ik niet echt heel veel leuke bijzondere dingen heb gezien. Maandag 13 november. Vandaag gingen we met de trein naar Bandung. Na een ontbijtje pakken we onze tassen van de kamer, kijk ik even onder het bed of er nog wat ligt (later blijkt dat ik m’n pyjama ben vergeten, die waarschijnlijk op het bed tussen de lakens lag) en lopen naar het station (dezelfde als waar we gisteren aankwamen). De trein is best wel comfortabel, de uitzichten prachtig. Aangekomen in Bandung is het een redelijk vieze stad, vergelijkbaar met Jakarta.. we zouden hier 1 nachtje blijven en dan morgen met een busje naar Pangandaran, een plaatsje aan de kust. ‘s Avonds lopen we wat door de stad en zien we typisch Hollandse gebouwen, wat heel leuk was om te zien in een land zo ver weg van Nederland. We eten een broodje Bapao bij een bapao winkeltje. Hier is de bapao “echter” dan in Nederland. Echt deeg en de vulling is niet gemalen, maar een hompje vlees met kruiden, heerlijk. Dinsdag 14 november. ‘s Morgens om 6.00 uur gingen we naar Pangandaran met een minivan. De man stond echter al om 5.40 uur voor de deur en aangezien wij geen ochtend mensen zijn en niet zo vroeg klaar staan (gewoon netjes (net) op tijd), schrokken we... maar gelukkig hadden we gewoon tot 6 uur. We hadden geluk dat we de enige mensen waren die mee hoefden dus hadden we een heel busje voor ons tweeën. Het was een erg mooie rit, maar mijn buik kan niet echt tegen de rijstijl van deze Indonesische man en ik werd dan ook héél erg misselijk, kotsmisselijk... Onderweg stopten we ergens om wat te eten. Aan de overkant van de weg was een school en de kinderen hadden nu net pauze. Zijn we even heen gelopen en wat een lieve kinderen....!! Na een chauffeur wissel, zonder uitleg naar ons toe, kwamen we veilig aan op onze bestemming. We hadden twee nachten geboekt in Pangandaran, in twee leuke guesthouses, en helaas was bij beiden maar 1 nacht vrij. Toen we daar aankwamen konden we echter wél gewoon nog een nacht blijven en dat hebben we gedaan, wel zo rustig. Deze middag hebben we heerlijk over het strand gewandeld, naar het begin van het natuurpark gegaan, waar allemaal aapjes zaten (leuheuk, maar ook redelijk spannende beestjes... als je op je afkomen...). Vervolgens hebben we nog lekker op een terrasje in een restaurantje op het strand gezeten en een kokosnoot op (zijn d’r niet echt een fan van, maar leuk voor d’r foto hoor, hahahahaha, wilde het gewoon een keer proberen). En nog heerlijk gerelaxt in ons guesthouse. Het was echt een heerlijke dag. Woensdag 15 november. Vandaag waren we van plan om een stukje natuur te zien. Vanuit ons guesthouse gaan er tours naar Green Valley/Green Canyon met scooters. Wij waren de enige die dit wilden vandaag en dus moesten we een hogere prijs betalen (normaal gaat de tour door bij minimaal 3 personen). Het had heel erg veel geregend en om dan met een scooter te gaan zagen we ook niet helemaal zitten. We besloten zelf rond te gaan lopen en richting het natuurpark te gaan die aan de stad grenst. Terwijl we over het strand liepen vroeg een man of we met een bootje mee wilden naar het strandje (een stuk van het natuurpark). Nadat we even getwijfeld hadden, besloten we dat we dat niet echt leuk vonden, maar liever het park in wilden. Het tweede aanbod van nog een man sloegen we ook af. Toen we bijna bij de ingang waren van het park, was er een man die ons aanbood of we een tour wilden doen. We zouden dan met z’n tweeën in zijn boot zitten (en hij die vaart) en het natuurpark rondvaren en een paar stops maken. Na even twijfelen besloten we het gewoon te doen. Later vertelde mam dat ze in d’r hoofd had vanaf het moment dat we het eerste aanbod afsloegen, dat als een derde het vraagt, we het doen. Het was een hele aardige man. Terwijl hij de boot klaarlegde en broodjes voor de vissen en pinda’s voor de stekelvarkens kocht, wachtten wij bij het winkeltje/restaurantje van zijn tante op het strand. Het in de boot stappen was in eerste instantie best even spannend, want het is niet een speedboot natuurlijk, maar een houten bootje... We hebben een hele tijd gevaren en eigenlijk was de boot niet zo eng als we dachten, gelukkig was het water ook redelijk rustig. We zagen gave rotsen, natuur, grotten en genoten van het varen. Na een poos varen gingen we stil liggen en we konden daar vissen voeren. Het waren echt zulke mooie vissen...!! Daarna gingen we naar de vissershuisjes. Het was een hutje op bamboepalen en een bamboe platteau en het dreef op van die plastic tonnen. Best even griezelig om erop te klimmen maar daarna super relaxt gezeten en gekletst met de man van ons bootje. Nu zitten de vissers er niet op, maar anders vangen ze vis door het net onder het huisje naar beneden te hangen en na een poos wachten op te trekken. Hierna zijn we naar een strandje gevaren waar we naar een grot gingen met stekelvarkens, die we ook hebben gevoerd en er zaten vleermuizen. Door de grot heen kwamen we aan de andere kant van de berg/rots waar het een stuk lager was en we echt moesten bukken om onze hoofden niet te stoten. We liepen nog langs een grot en toen werd onze man geroepen... blijkbaar was z’n boot losgegaan en weggedreven! Nadat wij daar bleven wachten kwam hij terug en had gelukkig z’n boot, die een jongen terug naar de kant had gebracht. We zijn teruggevaren en zagen een hele mooie lucht. Het zou voorlopig niet gaan regenen en dus zei hij dat er zo een prachtige zonsondergang zou gaan zijn. Weer veilig aan wal zijn we heerlijke nasi gaan eten bij datzelfde restaurantje van z’n tante met op de achtergrond een inderdaad prachtige lucht. Donderdag 16 november. Vandaag gingen we doorreizen naar Yogyakarta! ‘s Morgens vertrokken we om 9.00 uur met de taxi naar het treinstation Sidareja, wat een uurtje rijden was. Daar hebben we even moeten wachten op de trein die ons in ongeveer drie en een half uur naar Jogja zou brengen. Naar Jogja konden we ook met een minivan, maar omdat we zowel de trein superfijn vinden reizen én mijn maag dus niet echt goed tegen lange minivan ritjes kan, vonden we dit heel veel chiller. Het was een super drukke trein, maar we zaten comfortabel en we hadden weer prachtige uitzichten en gezellig elkaar natuurlijk. Aangekomen in Jogja hebben we ons door een taxi af laten zetten bij ons nieuwe hotel. Op Booking, waar we alles boeken, was er geen kamer meer met een eigen badkamer en dus vroegen we het aan de Nederlandse eigenaar of hij misschien nog wat had. In dit complex had hij niets, maar een ander guesthouse van hem, wat net nieuw was had hij wel zo’n kamer... de keuze was snel gemaakt. De aardige Nederlander bracht ons erheen en het was zeker een goede keuze. Een supergave kamer, een erg leuk ingericht guesthouse, een prachtig zwembad en hele lieve werknemers. Na even chillen boeken we de een tour naar de Borobudur en de Prambanan voor overmorgen. Je kan er ook zelf heen, maar dan kan je niet ‘s morgens en we vonden zo’n tour lekker praktisch (omdat we dan ook niet zoveel tijd “verliezen” aan reistijd. Vrijdag 17 november. Na heerlijk te hebben geslapen op een fijn bed, zijn we gaan ontbijten. Echt een goed ontbijt met verschillende Indonesische hapjes... Daarna hebben we geïnformeerd naar de tour naar de Bromo. Aangezien dit minstens drie dagen zou kosten als we het zelf gingen doen, besloten we een tour te boeken waarbij we op Bali eindigen. We twijfelden nog of we alleen de Bromovulkaan wilden zien, of ook de Ijen Krater. Gelukkig konden we ook eerst alleen een treinticket boeken, omdat die voor beide tours hetzelfde was, en hoefden we die keuze pas later te maken. Gelukkig dat we het treinticket al boekten, want de trein van zondag, wat we eerst wilden, zat al helemaal vol. Maandag zouden we gaan... Daarna zijn we de stad in gegaan. Eerst zijn we naar de kraton gelopen, het gebied rond het paleis van de sultan en hebben daar in een smal straatje gekeken naar hoe wayang poppen gemaakt worden. Na wat twijfelen (yes opnieuw twijfelen), besluit ik toch geen pop te kopen... als ik spijt krijg koop ik het zondag wel... Daarna zijn we gelopen naar het waterpaleis en onderweg zagen we een aapje met een masker op een step... te zielig... Het waterpaleis was leuk om te zien, maar niet extreem spectaculair. Het was mooi, echt, maar we liepen verder en dachten naar een volgend stuk te gaan, maar dit was het al, oeps... Na het waterpaleis gingen we richting wat sommige mensen de Kalverstraat van Jogja noemen, Jalan Malioboro. Wij vonden dat wel meevallen, maar het was zeker mooier en anders dan de andere winkeltjes in de stad. Voordat we Malioboro bereikten, kwam we eerst langs museum Vredenburg waar de hele geschiedenis van Nederland in Indonesië stond afgebeeld, niet een heel positief gevoel kreeg je daarbij. Vervolgens zijn we naar een grote mall gegaan op die Jalan Malioboro en hebben heerlijk wat gegeten. En vervolgens grab gedownload... had ik in Thailand een keer geprobeerd, maar het lukt niet een account te maken. Nu wel en we hebben voor het eerst ermee gereden... wat handig!!! En wat fijn dat je de kosten van te voren weet, want door al die taxi’s worden we al-tijd afgelegd. We hadden laat geluncht en dus hebben we nog een broodje gekocht om op onze kamer op te eten. Wel fijn, want we wilden vroeg slapen, want morgen worden we om 3.45 opgehaald! Zaterdag 18 november. Vandaag werden we dus heel vroeg opgehaald. En weer (!!) stonden we gewoon op tijd klaar. Eerst hebben we nog twee andere mensen opgehaald uit een super saai hotel en we vonden deze mensen niet echt geweldig... niet echt ons type zullen we maar zeggen. Na een poos te hebben gereden kwamen we aan bij een trap naar een uitzichtpunt vanaf waar we de Borobudur konden zien liggen. Het was echt magisch... het was mistig, heel veel groen en in de verte de Borobudur... Niet zo enorm groot, door de afstand, maar het was heel gaaf om te zien... vooral ook de omgeving ... Hierna zijn we met het busje naar de Borobudur gereden om deze te beklimmen. Doordat het vroeg was, was het nog niet zo heel druk, wat erg fijn was. De Borobudur is een boeddhistische tempel met 9 etages. Het is opgebouwd als een “stoepa”. De onderste 6 etages zijn vierkant en de bovenste 3 rond. Op Wikipedia heb ik gelezen dat die etages de boeddhistische kosmos vertegenwoordigen. Er is 1 hele grote stoepa, die staat voor het Nirwana, en daaromheen zijn kleinere gebouwd. Ik vond ze een beetje lijken op van die kerkklokken, maar in deze kerkklokken stonden buddha’s. Boeddhisten lopen elke etage 7 keer rond, beginnend bij de kleine stoepa’s. “De kleine stoepa's vertegenwoordigen van onder naar boven de weg die een boeddhist moet afleggen om uiteindelijk in het Nirvana te worden opgenomen. De open gaten in de onderste stoepa's staan op hun punt (de weg is nog onzeker) en in de bovenste stoepa's vlak, horizontaal (de weg is duidelijk, het geloof stevig).” Aldus Wikipedia. Gelukkig gingen we toen weg, het was gaaf, maar we hadden alles wel gezien en het werd steeds drukker. Er waren ook allemaal scholieren die de opdracht hadden toeristen te interviewen en ze wilden allemaal foto’s met ons, best gek. Daarna reden we door naar de Prambanan. Dit is een hindoeïstische tempel en we hebben hier toch minder mee... Het was mooi en tof om te zien, echt, maar vonden de Borobudur indrukwekkender. Hier zagen we 6 tempels die elk voor een andere God/persoon was. In de tempels stonden grote beelden van verschillende personen/dieren uit het hindoeïsme. Misschien heb ik hier ook wat minder mee, omdat ik er minder over weet en snap. Rond half twee waren we weer terug bij ons guesthouse en we waren echt extreem moe... gelukkig hoeven we morgen nog niet weg! We hebben heerlijk geslapen en werden rond 18.00 uur wakker. Na nog eventjes in het zwembadje te hebben gerelaxt zijn we gaan eten bij een Mexicaan. Nog een heerlijk ijsje bij een ander restaurant en vervolgens terug naar onze kamer, heerlijk slapen. Zondag 19 november. Vandaag is onze laatste dag in Jogja. We hadden echt een typische zondag. Na een lekker ontbijtje en het boeken van de tour naar alleen de Bromo (het leek mij niks die Ijen in.. te eng..), hebben we een grab besteld die ons afzette bij het paleis van de sultan. Op zondagochtend is daar een dansshow te zien en dat leek ons leuk om mee te maken... daarna hebben we het paleis bezocht. Het was een mooi paleis, zeker in vergelijking met de huizen die we hier zien staan vaak..., maar voor een sultan waren sommige stukken heel matigjes, haha. Vervolgens hebben we een stukje gelopen door de kraton en zijn we weer naar de plek gegaan waar de wayangpoppen gemaakt worden, omdat ik er toch wel eentje wilde kopen. Daarna zijn we terug naar ons guesthouse gegaan waar we een heerlijke luie middag hadden. Gehangen, gelegen, gewoon gezellig. Via go-jek, een soort grab, maar dan om dingen te laten bezorgen, hebben we een pizza besteld om te delen als lunch want we zaten heerlijk eigenlijk, haha! ‘s Avonds hebben we een hapje gegeten bij het superleuke restaurant waar ik gisteren een ijsje had gegeten. Het was een top laatste dag Jogja. Zij wilden een foto met ons! Maandag 20 november. Vandaag vertrokken we rond kwart voor negen uit ons super leuke guesthouse in Jogja en we hadden twee hele lange reisdagen voor de boeg. Morgen naar de Bromovulkaan en ‘s avonds door naar Bali. Door de taxi werden we naar de trein gebracht om vervolgens pas in de avond te arriveren in Probolinggo. De reis was mooi hoor, maar echt extreem lang... Onderweg hebben we wat geslapen, rondgekeken, gelezen en natuurlijk gekletst. Aangekomen op het station van Probolinggo werden we door een auto van het tour bedrijf opgehaald om naar het kantoortje te gaan vanwaar we met een minivan (helemaal vol met mensen én rugzakken) naar onze hotels dichterbij de Bromovulkaan gebracht werden. Het was ongeveer een uurtje rijden en omdat er op de berg nu ‘s avonds niets meer open is, konden we bij een supermarkt wat eten kopen, maar ze hadden echt bijna niets normaals. Ik kocht een soort kleine soepstengeltjes en iets wat op zoet brood leek. Onze chauffeur reed weer typisch Indonesisch en in het donker vind ik dat nog minder chill dan overdag. Gelukkig kwamen we helemaal heel aan bij onze slaapplek waar we nog even contact hadden met thuis en vervolgens (redelijk) op tijd in slaap vielen nadat we de wekker om 2.00 uur hadden gezet (en om 2.10, 2.15, 2.20, 2.30, voor de zekerheid). Dinsdag 21 november. We stonden dus op om ongeveer kwart over 2 en het was echt pijnlijk vroeg... ‘vakantie’... We hadden er zin in en het zou het vast waard zijn. Om kwart voor 3 vertrokken we met de jeep richting een berg vanaf waar we de Bromo gingen zien. Ik had gehoord dat het echt heel tof is, maar superdruk. Na een hobbelende tocht vond ik het aantal jeeps nog wel meevallen, waarschijnlijk door het laagseizoen, en dat beviel wel eigenlijk. Op de berg zelf stonden opeens echt heel veel jeeps, maar onze chauffeur stopte niet... we gingen nog een stukje verder! Hier stonden ook jeeps, maar een stuk minder. We liepen het pad op richting een viewpoint. Een man zei dat we een bepaald smal zand/modder pad in moesten, omdat het daar mooier was. We liepen daar maar naartoe en al snel zagen we een enkele andere toerist. De weg naar het viewpoint was redelijk steil en in ben benieuwd hoe het eruit ziet als het licht is, want nu zagen we niets. Aangekomen op dit viewpoint was het helemaal niet druk zoals weleens op foto’s gezien en van mensen gehoord. Eigenlijk was het heel rustig. We huurden een matje waar we op konden zitten en zo wachtten we op het licht. Op de eerste plek waar we zaten, zaten er mensen voor ons en dus verkasten we naar een plek met open zicht. Toen het lichter werd, bleek dat dit een top keuze was, want we zaten nu eerste rang voor de vulkaan... Heel gaaf om te zien! Langzaam verscheen de vulkaan. Terwijl ik eerst naar een berg keek (oeps), was mam wel scherp genoeg op dit tijdstip en zei dat de vulkaan toch echt dáár was. Zoals het altijd gaat, moeders die gelijk hebben, had mam gelijk. Ik kan nog veel meer beschrijven over de vulkaan, maar dat wordt een erg lang verhaal... Kort: het was heel tof. Na dit viewpoint liepen we toen het licht was terug, zagen de afgronden waar we langs waren gelopen in het donker en stapten in de jeep op weg naar de Bromo, om deze te gaan beklimmen. We reden door een soort maanlandschap wat echt tof was en hier hadden we vannacht in het donker ook al gereden... zonder dat we het doorhadden, zijn we allang langs de vulkaan gereden. Vanaf de plek waar de jeeps moesten parkeren kon je met een paard naar de trap gebracht worden die aan de voet van de vulkaan begint, maar wij kozen ervoor om zelf te lopen... Het eerste stuk is over een vlakte en dat lukt natuurlijk prima. Het tweede deel was een ander verhaal. We moesten echt een heel stuk omhoog lopen. Na een tijdje kwamen we bij de trap en dat was het enige wat ons van de krater van de Bromo scheidde. Na deze trap ook te hebben overleefd kwamen we bij de krater. Zó tof om te zien. Echt. Ik ben met de Romereis met school naar de Vesuvius vulkaan geweest en dat was tof, maar dit was echt zo tof, omdat er constant een enorm lawaai was: natuurgeweld... We zijn een stukje rond de krater gelopen, maar niet verder dan waar een hekje staat, want een misstap en je valt naar beneden: ofwel de hitte in, of over een hele harde ondergrond aan de buitenkant. Geen schijn van kans, bij beide kanten niet. Na de Bromo zijn we teruggereden naar onze slaapplek waar we even konden douchen en onze spullen pakken en vervolgens wachtten we op het busje die ons terug naar Probillingo zou brengen. Het busje én de chauffeur waren er al, maar twee mensen moesten nog even ontbijten... Nadat zij uitgebreid ontbeten hadden konden we 20 minuten later vertrekken. De tocht naar beneden en naar Bali was onvergetelijk, maar niet per se positief onvergetelijk. Maar daarover vertel ik in de blog over Bali.
Liefs Lotte
13 Comments
Mam
1/12/2017 08:42:19 pm
Wat hebben wij veel gedaan, gezien en beleefd... onvergetelijk en zo gaaf om dat samen te hebben mogen doen!! 😘
Reply
Veerle
1/12/2017 09:01:14 pm
Hallo lieve Lotte, wat hebben jullie samen veel beleefd,gezien maar vooral genoten van en met elkaar. Het zal best weer even stil zijn nu je weer alleen bent. En wat was het spannend toen de vulkaan losbarstte maar gelukkig is het allemaal weer goed gekomen. Je maakt ook schitterende foto's. Ik heb er weer van genoten en ik kijk alweer uit naar je vervolgverhaal. Ik wens je weer een mooi vervolg van je avontuur xxx blijf ervooralheerlijk van genieten😘
Reply
Laura Bouman
1/12/2017 09:58:59 pm
Wat hebben jullie weer veel gezien en genoten zo te zien. Ik vind het super leuk om zo even mee te kijken en mee te genieten. Echt heel super. Geniet lekker verder. En veel liefs.
Reply
Paps
1/12/2017 10:33:44 pm
Wow Lotte, mams mist je wel nu en de belevenissen! Jullie hebben leuke en bijzondere dingen gedaan. XX
Reply
DrSpock
2/12/2017 12:10:06 am
Leuk verhaal en mooie foto's Lot! Wat een avontuur!
Reply
Peter Rutjes
2/12/2017 07:41:16 am
Wat een heerlijke tijd heb je daar samen met je moeder doorgebracht! Genieten zeg! En jullie maken nog eens was mee 😉 blijf genieten en ik blijf je volgen! Succes met het vervolg van je trip!
Reply
Helga
2/12/2017 08:18:14 am
Ha Lotte! Weer met plezier gelezen. Wat een mooie reis. Ondertussen nu misschien in Kuala Lumpour?! Veel plezier ook daar. X
Reply
Bob
2/12/2017 09:12:25 am
Hè Lotte. Je hebt het prima naar je zin gehad met je moeder. Nu gaat het avontuur weer alleen verder. Veel plezier en geniet van alle indrukken. Xx Bob
Reply
Oma Roelie
2/12/2017 11:21:26 pm
Hé Lotte wat hebben jullie (nu samen) geweldige dingen beleefd. Ik heb er van genoten . En prachtige foto's . Fijn dat je dat met mams kon doen. Nu weer alleen verder en we weten dat je dat kan. Heel veel plezier en ik zie uit naar je volgende verslag . Dikke knuffel .
Reply
Erica van Duinen
3/12/2017 06:19:53 am
Ik vind t een feest om je reisverslag te lezen, het is net of ik een boek lees over reisavonturen, maar dit zijn Lotte en Jolanda die dit echt allemaal beleven. Super tof om dit zo met elkaar te ervaren. Echt gaaf! Blijf ervan genieten meid. En ik kijk alweer uit naar je volgende verslag inclusief de prachtige foto's natuurlijk. Liefs Erica x
Reply
Karin
3/12/2017 08:29:43 pm
Hé lieve Lotte, wat hebben jullie het leuk gehad samen...en nu weer alleen verder!! Ga genieten....ik kijk uit naar je volgende blog😊😙Karin
Reply
Eduard
4/12/2017 11:21:01 am
Ha Lotte, weer heerlijk om je belevenissen te lezen. Super mooie tijd met je mam gehad. Ik wens je nog een prachtige, veilige tijd in Azië en kijk uit naar je volgende verslag, Big Hug!
Reply
mia van der spek
5/12/2017 05:02:09 pm
Lieve Lotte, ik heb net je reisverslag gelezen, het is een feest om het tr lezen. En wat heb je een fijne tijd met je Mams gehad.
Reply
Leave a Reply. |
Archief
April 2018
ONderwerp
All
Ik!Ik ben Lotte. Een levensgenieter en net geslaagde gymnasiast die houdt van schrijven en foto's maken en nu hard aan het werken is voor haar tussenjaar (waarover je hier alles leest!). |